Sectiel is afgeleid van het latijnse ‘secare’ wat snijden betekent. In plaats van hinderlijke vierkanten die de voorstellingen op geheel onwillekeurige wijze doorsnijden, maakte de sectiel ontwerper gebruik van de hoofdlijnen van de compositie. Volgens deze lijnen sneed hij de voegen van de tegels. Het vertoont veel overeenkomsten met de glas in lood techniek.
Mededirecteur H. W. Mauser is verantwoordelijk voor de technische ontwikkeling van het sectiel en in Keramische Kamers van het museum zijn nog enkele van deze sectiel tableaus te vinden: de Schrijver (een eerste proef uit 1899, waarvoor nog gewone tegels van 10 x 10 zijn gebruikt), De aanbidding van Christus door de Drie Koningen (goud op de Wereldtentoonstelling 1900), Een fries met vissen (1900) en het prachtige Lusthof (samen met Afgunst en Mondscheinsonate gouden medaillewinnaar op de Eerste Internationale Tentoonstelling van Moderne Decoratieve Kunst in Turijn/1902). Deze ontwerpen waren allen van de hand van Le Comte.
